کار کردن در خانه بخشی از تاریخ بشر برای صدها سال بوده‌ است. تا قبل از انقلاب صنعتی مردم اغلب در مکانی که در آن اقامت داشتند امرار معاش می‌ کردند. کشاورزان از زمین خود مراقبت می‌کردند و هنرمندان اغلب در محل سکونت خود برای ساختن محصولات خود زمان صرف می‌کردند و کالاهای خود را از آنجا به فروش می رساندند.
با انقلاب صنعتی، نیاز به اتوماسیون و ایجاد کارخانجات وجود داشت. ماشین‌ های بسیار بزرگ و تولیدات در مقیاس بزرگ به کارکنانی نیاز داشتند تا برای تکمیل کارشان در محل کار حضور داشته باشند و این زمانی بود که مردم شروع به رفت و آمد در “فضاهای اداری” کردند.
درست بعد از قرن بیستم، دولت‌ های محلی وضع قوانین منطقه ‌بندی را برای جدا کردن مناطق مسکونی از بخش ‌های تجاری و صنعتی، تفکیک جغرافیایی کار و فعالیت ‌های خانگی آغاز کردند.

اما این هم اتفاقی نبود که تا ابد ادامه پیدا کند.
در سال ۱۹۷۳ ایده دورکاری توسط جک نیلز (Jack Nilles)، مهندس سابق ناسا، آغاز شد. نیلز دورکاری را به عنوان وسیله ‌ای برای حفاظت از انرژی و سبک زندگی مدرن معرفی کرد. مطالعات پیشگام نیلز او را در سال ۱۹۷۳ و ۱۹۷۴ هدایت کرد تا اولین آزمایش‌ های دورکاری را انجام دهد. کار او جهانیان را متقاعد کرد که دورکاری به عنوان یک جایگزین برای رفت و آمد سنتی به محل کار است.
تصویب قانون هوای پاک در سال ۱۹۹۰، دورکاری را به عنوان راهی برای انطباق با تقاضاهای دولتی هدایت کرد تا کارفرمایان زمان رفت و آمد کارمندان را کاهش دهند. با طرح ابتکاری دورکاری که در سال ۱۹۹۶ به اجرا درآمد، دولت فدرال حمایت خود را از افزایش فرصت‌ های دورکاری به ویژه در میان کارکنان خود تایید کرد.
این روزها دورکاری به بخش دائمی چشم‌ انداز اشتغال، صرفه‌ جویی در انرژی و منابع محیط ‌زیست و بهبود کیفیت زندگی کارکنان در کشورهای توسعه ‌یافته در سراسر جهان تبدیل شده ‌است. به لطف تکنولوژی، مردم می ‌توانند از خانه یا مکان‌ های دور افتاده کار کنند، به طوری که گویی در اداره هستند.
بیشتر مردم در سراسر دنیا به اینترنت پرسرعت و کامپیوتر دسترسی دارند. این به آنها اجازه می‌ دهد تا بتوانند در زمان های مختلف با سایر افراد در مکان ‌های مختلف ارتباط داشته باشند. کار کردن از خانه به عنوان یک روش کلیدی برای افزایش تعداد افرادی است که قادر به کار کردن هستند. اگر بسیاری از زنان به دلیل نقش ‌های خانوادگی کار کردن را دشوار می ‌یافتند، این فرصت موجود برای کار از خانه، راه را برای آنها باز کرده و به بسیاری از آنها اجازه کسب درآمد می دهد.
دورکاری برای کافرمایان نیز فوایدی همچون کاهش تعداد فضاهای اداری مورد نیاز، تجهیزات و سایر هزینه ‌های مرتبط را به ارمغان آورده‌ است. بدون شک، جهان به مکانی بسیار باز تبدیل شده ‌است. مرزهای سنتی کار از بین رفته اند و زمانی که نوبت به استخدام می رسد مرزهای فرهنگی کاهش‌ یافته و برقراری ارتباط با متخصصان در سراسر دنیا هم اکنون امکان‌ پذیر و آسان تر است. بسیاری از متخصصان برای یک شرکت هزاران مایل دورتر از خانه خود کار می‌ کنند، به این معنی که شرکت ‌ها برای پیدا کردن برترین استعدادها از نظر جغرافیایی محدود نیستند و می توانند از یک استخر بزرگ ‌تر استعداد مورد نظر خود را پیدا کنند.
در اینجا ما خلاصه ای از لحظات تاریخی را که سبب تسریع روند انقلاب دورکاری شدند، از ابتدا تاکنون، لیست کرده ایم تا نشان دهیم که چطور به این جا رسیده ایم.

۱۵۶۰
گالری اوفیتزی فلورانس ساخته شد. ساختمان اداری اصلی امپراتوری تجاری medici، این یک پیش ‌نیاز برای اولین اداره دارای شخصیت حقوقی است.

۱۷۶۰-۱۸۴۰
انقلاب صنعتی جنبش اجتماعی قوی را به سمت کار در خارج از خانه ایجاد کرد.

اوایل دهه ۱۹۰۰
به واسطه پیدایش اختراعات مهمی همچون تلفن، تلگراف، ماشین تایپ و برق، ادارات مدرن در سطح آمریکا ظهور پیدا کردند.

۱۹۲۶
شرکت فورد هفته کاری ۵ روزه را تصویب کرد و تعداد ساعات کاری هفته، ۴۰ ساعت در نظر گرفته شد.

۱۹۶۸
پارتيشن اداری برای نخستین بار توسط رابرت پروپست (Robert Propst) طراحی شد.

۱۹۷۰
جنبش هوای پاک، زمینه را برای کار از راه دور با شناسایی یکی از بزرگ ‌ترین مزایای آن فراهم می ‌کند: زمان رفت و آمد صفر. واژه “راه بندان” در طول این دهه ابداع شد.

۱۹۷۳
واژه “دورکاری” (telecommuting) توسط جک نیلز ابداع شد. در آن زمان، نیلز از راه دور بر روی یک سیستم ارتباطی پیچیده ناسا کار می‌ کرد. او به مردم گفت که آنچه انجام می ‌دهد “Telecommuting” است و این عبارت به وجود آمد. نیلز دورکاری را به عنوان یک جایگزین برای حمل و نقل و پاسخ ابتکاری به ترافیک پیشنهاد کرد. در حال حاضر از نیلز به عنوان پدر دورکاری یاد می ‌شود.

۱۹۷۵
اولین کامپیوتر شخصی پا به عرصه وجود گذاشت و از این پس کارکنان می توانستند از راه دور از طریق یک کامپیوتر کار خود را به انجام رسانند.

۱۹۷۹
تحریم نفتی اوپک در سال ششم خود قرار دارد. واشنگتن پست مقاله ای با عنوان “کار کردن در خانه می ‌تواند بنزین را ذخیره کند” منتشر کرد. تردید عمومی درباره دورکاری همچنان باقی است.

۱۹۷۹
IBM به طور آزمایشی به پنج نفر از کارمندانش اجازه می دهد در خانه کار کنند. تا سال ۱۹۸۳ میلادی، حدود ۲۰۰۰ کارمند IBM از راه دور کار می ‌کنند.

۱۹۸۳
اینترنت متولد شد و شبکه جهانی وب کمک کرد تا کارکنان از راه دور با ابزارهای ایمیل و دیگر ابزارهای مجازی با دیگران ارتباط برقرار کنند.

اواسط دهه ۱۹۸۰
J. C. Penney (شرکت خرده‌ فروشی آمریکایی) به کارمندان مرکز تماس اجازه می دهد از راه دور در خانه کار کنند.

۱۹۸۷
تعداد افراد دورکار آمریکایی به ۱٫۵ میلیون می رسد.

۱۹۹۱
وای فای اختراع شد.

۱۹۹۱
پاتریشیا مختاریان، مهندس حمل و نقل، اولین مقاله خود را در زمینه کار از راه دور منتشر کرد. مختاریان به عنوان یکی از پیشگامان اولیه دورکاری، مقالات زیادی را در مورد این که چگونه تکنولوژی ارتباطات از راه دور، بر مسافرت تاثیر می گذارد منتشر کرد. تحقیقاتی که در هموار کردن راه برای مشاغل از راه دور حیاتی شد.

۱۹۹۵
مجلس آمریکا بودجه دائمی تجهیزات مربوط به کار انعطاف پذیر در خانه های کارمندان فدرال را تایید می کند.

۱۹۹۵
c-base، اولین هکر اسپیس دنیا، در برلین تاسیس شد. هکر اسپیس ها برخی از اولین مدل های فضای کار اشتراکی بودند.

۲۰۰۰
تحت قانون وزارت حمل و نقل و آژانس های مرتبط (DOT Appropriations Act) همه ادارات اجرایی ملزم به ایجاد سیاست ‌هایی بودند که به کارمندان واجد شرایط اجازه دورکاری دهند، مشروط بر اینکه این کار بدون کاهش عملکرد کارکنان صورت گیرد.

۲۰۰۵
اولین فضای کاری اشتراکی توسط یک مهندس نرم افزار به نام Brad Neuberg در سان فرانسیسکو ایجاد شد: فضای کاری مشترک سان فرانسیسکو.

۲۰۰۸
شبکه اجتماعی Yammer راه اندازی شد. در سال ۲۰۱۲ مایکروسافت این سرویس را به مبلغ ۱٫۲ میلیارد دلار خریداری کرد.

۲۰۱۰
بیش از ۵۹ درصد از کارمندان، از راه دور برای شرکت ‌های خصوصی کار می‌ کنند.

۲۰۱۰
قانون تقویت دورکاری توسط باراک اوباما، رئیس جمهور وقت آمریکا، تصویب شد. این امر نیازمند این است که هر اداره اجرایی سیاستی ایجاد کند که تحت آن کارکنان واجد شرایط مجاز به دورکاری باشند.

۲۰۱۶
نرم افزار Slack که به عنوان یک ابزار همکاری تیمی در سال ۲۰۱۳ آغاز به کار کرده بود دارای ۴ میلیون کاربر فعال در سال ۲۰۱۶ است.

۲۰۱۸
تعداد شرکت های آمریکایی که کاملا به صورت دورکاری فعالیت می کنند از ۲۶ عدد در سال ۲۰۱۴ به ۱۷۰ عدد در سال ۲۰۱۸ رسید. ۷۰٪ جمعیت جهان حداقل یک بار در هفته و ۵۳٪ حداقل نیمی از هفته از راه دور فعالیت می کنند.

۲۰۱۹ و فراتر از آن
استخدام و حفظ کارکنان عالی از راه دور، هدف اکثر شرکت ها در سال ۲۰۱۹ خواهد بود. شکی نیست که از این پس، دورکاری بیشتر از همیشه در همه جا ظاهر خواهد شد و من امیدوارم که هر یک از شما بخشی از آن آینده باشد.

دورکاری چیزی است که از آن یاد می ‌گیرید و می ‌تواند به شما اجازه دهد تا یک زندگی بهتر و متعادل را طراحی کنید.