بی تردید مهمترین اولویت رییس جمهور و دولت آینده موضوع اقتصاد کشور است که از بی توجهی ساختاری از ابتدای انقلاب رنج می برد . هرچند در ۵ سال اخیر با تاسی از شعار سال نیم نگاهی به اقتصاد داشته ایم و مسوولین به ناچار پذیرفته اند اقتصاد نیز یک علم است ، اما این به معنای باور عمیق الزامات اصلاح اقتصادی کشور نیست . در این صورت ، گذشته از لزوم حذف هرچه سریعتر تحریم های ظالمانه ، سخن تازه و نشنیده ای وجود نداشته و سایر معضلات اقتصادی کشور تکراری و بنیادی است . بخشی از آن متاثر از اقتصاد نفتی ، بخشی به دلیل ضعف جدی مدیریتی و عدم هماهنگی سه قوه برای پیشبرد اولویت های اقتصادی و بالاخره بخش پایانی آن در حوزه اقتصاد سیاسی تعریف می گردد . در مورد اخیر نگاه ایدویولوژِیک حاکم بر کشور ، الگوی تعاملات جهانی و زندگی مردم را به گونه ای فراتر از منافع ملی تعریف می کند و این موجب هزینه های شده که هرچند به زعم برخی موجب تحکیم امنیت کشور می گردد، اما نان شب را در این وضعیت بغرنج ، از سفره کوچک بسیاری از مردم حذف می کند . اما در بخش مدیریتی رییس جمهور آینده با این انتظارات عاجل روبرو ست .

• برنامه عملیاتی در مورد تعامل با جهان ، حذف یا کاهش تشنج بویژه در منطقه
• کاهش فساد، رانت اطلاعاتی و حذف امضاهای طلایی
• مهار تورم و نقدینگی و بهبود وضعیت معیشتی عموم مردم بویژه دهک های پایین جامعه
• اصلاح نظام ارزیو نظام بانکی کشور
• افزایش صادرات غیرنفتی و جذب سرمایه‌های خارجی
• اصلاحات در نظام مالیاتی، بیمه‌ای و گمرکی کشور
• گسترش خصوصی سازی و کاهش تصدی گری های اقتصادی دولت